کد مطلب:259356 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:202
سخنان حکیمانه
امام حسن عسكری علیه السلام سخنان زیبا و درربار بسیاری بیان فرموده است كه ما به بخشی از آنها اشاره می نماییم.
در «تحف العقول» آمده است: حضرتش فرمود:
اورع الناس من وقف عند الشبهة. أعبد الناس من أقام علی الفرائض. أزهد الناس من ترك الحرام، أشد الناس اجتهادا من ترك الذنوب.
پارساترین مردم كسی است كه در شبهه توقف كند، عابدترین مردم كسی است كه فرائض را به پا دارد، زاهدترین مردم كسی است كه حرام را ترك كند و از همه ی مردم كوشش و مشقتش بیشتر است كسی كه معاصی را ترك كند.
هم چنین حضرتش فرمود:
ما من بلیة الا و لله فیها نعمة تحیط بها.
هیچ بلیه نیست مگر این كه، خدا را در آن نعمتی است كه آن را احاطه كند.
و باز در جای دیگر فرمود:
ما ترك الحق الا ذل و لا أخذ به ذلیل الا عز.
هیچ عزیزی حق را ترك نكرد مگر این كه ذلیل شد و هر ذلیلی كه حق را گرفت عزیز شد.
هم چنین فرمود:
خصلتان لیس فوقهما شیی ء: الایمان بالله و نفع الاخوان.
دو خصلت بالاترین خصلت ها است: ایمان به خدای تعالی و نفع رسانیدن به برادران دینی.
[ صفحه 140]
هم چنین فرمود:
لا تمار فیذهب بهائك، و لا تمازح فیجتری علیك.
جدال مكن پس خوبی و حسن تو می رود و مزاح مكن كه بر تو جرئت می كنند و دلیر می شوند.
هم چنین آن امام همام فرمود:
قلب الأحمق فی فمه و فم الحكیم فی قلبه.
قلب احمق در دهان اوست و دهان حكیم در قلب او است.
یعنی شخص احمق پس از تكلم تأمل می كند كه این كلام صلاح بود یا نه، به عكس شخص حكیم اول در صلاحیت كلام تأمل می كند بعد سخن می گوید.
حضرتش فرمود:
لیس من الأدب اظهار الفرح عند المحزون.
اظهار خوشحالی نزد شخص غمگین از ادب نیست.
چو بینی یتیمی سر افكنده پیش
مزن بوسه بر روی فرزند خویش
حضرتش در سخن دیگری فرمود:
لا تكرم الرجل بما یشق علیه.
شخص را به خاطر آن چیزی كه بر او شاق و دشوار است اكرام مكن.
حضرتش فرمود:
من وعظ أخاه سرا فقد زانه، و من وعظه علانیة فقد شانه.
هر كس برادر دینی خود را در پنهانی موعظه و پند دهد، در حقیقت او را زینت داده و هر كس در مقابل مردم و آشكارا او را پند دهد، در حقیقت بر او خرده گرفته و خوار كرده است.
[ صفحه 141]
حضرتش فرمود:
من التواضع السلام علی كل من تمر به و الجلوس دون شرف المجلس.
از تواضع است كه بر هر كسی كه بگذری، سلام كنی و در جایی كه پست تر از مكان شریف مجلس است، بنشینی.
همچنین فرمود: خنده بی جا نشانه ی ابلهی است.
حضرتش در سخن دیگری فرمود:
خیر إخوانك من نسب ذنبك إلیك.
بهترین برادران تو كسی است كه گناه تو را به تو نسبت دهد (یعنی بدی تو را به تو گوید).
و در جای دیگری فرمود:
من انس بالله استوحش من الناس
هر كسی كه به خدا گیرد انس می كند از مردم وحشت.
[ صفحه 142]
در «تحف العقول» آمده است: حضرتش فرمود:
اورع الناس من وقف عند الشبهة. أعبد الناس من أقام علی الفرائض. أزهد الناس من ترك الحرام، أشد الناس اجتهادا من ترك الذنوب.
پارساترین مردم كسی است كه در شبهه توقف كند، عابدترین مردم كسی است كه فرائض را به پا دارد، زاهدترین مردم كسی است كه حرام را ترك كند و از همه ی مردم كوشش و مشقتش بیشتر است كسی كه معاصی را ترك كند.
هم چنین حضرتش فرمود:
ما من بلیة الا و لله فیها نعمة تحیط بها.
هیچ بلیه نیست مگر این كه، خدا را در آن نعمتی است كه آن را احاطه كند.
و باز در جای دیگر فرمود:
ما ترك الحق الا ذل و لا أخذ به ذلیل الا عز.
هیچ عزیزی حق را ترك نكرد مگر این كه ذلیل شد و هر ذلیلی كه حق را گرفت عزیز شد.
هم چنین فرمود:
خصلتان لیس فوقهما شیی ء: الایمان بالله و نفع الاخوان.
دو خصلت بالاترین خصلت ها است: ایمان به خدای تعالی و نفع رسانیدن به برادران دینی.
[ صفحه 140]
هم چنین فرمود:
لا تمار فیذهب بهائك، و لا تمازح فیجتری علیك.
جدال مكن پس خوبی و حسن تو می رود و مزاح مكن كه بر تو جرئت می كنند و دلیر می شوند.
هم چنین آن امام همام فرمود:
قلب الأحمق فی فمه و فم الحكیم فی قلبه.
قلب احمق در دهان اوست و دهان حكیم در قلب او است.
یعنی شخص احمق پس از تكلم تأمل می كند كه این كلام صلاح بود یا نه، به عكس شخص حكیم اول در صلاحیت كلام تأمل می كند بعد سخن می گوید.
حضرتش فرمود:
لیس من الأدب اظهار الفرح عند المحزون.
اظهار خوشحالی نزد شخص غمگین از ادب نیست.
چو بینی یتیمی سر افكنده پیش
مزن بوسه بر روی فرزند خویش
حضرتش در سخن دیگری فرمود:
لا تكرم الرجل بما یشق علیه.
شخص را به خاطر آن چیزی كه بر او شاق و دشوار است اكرام مكن.
حضرتش فرمود:
من وعظ أخاه سرا فقد زانه، و من وعظه علانیة فقد شانه.
هر كس برادر دینی خود را در پنهانی موعظه و پند دهد، در حقیقت او را زینت داده و هر كس در مقابل مردم و آشكارا او را پند دهد، در حقیقت بر او خرده گرفته و خوار كرده است.
[ صفحه 141]
حضرتش فرمود:
من التواضع السلام علی كل من تمر به و الجلوس دون شرف المجلس.
از تواضع است كه بر هر كسی كه بگذری، سلام كنی و در جایی كه پست تر از مكان شریف مجلس است، بنشینی.
همچنین فرمود: خنده بی جا نشانه ی ابلهی است.
حضرتش در سخن دیگری فرمود:
خیر إخوانك من نسب ذنبك إلیك.
بهترین برادران تو كسی است كه گناه تو را به تو نسبت دهد (یعنی بدی تو را به تو گوید).
و در جای دیگری فرمود:
من انس بالله استوحش من الناس
هر كسی كه به خدا گیرد انس می كند از مردم وحشت.
[ صفحه 142]